braminizm,
termin używany w indologii i religioznawstwie na określenie nieco sztucznie wyodrębnionego okresu w rozwoju hinduizmu (ok. X–V w. p.n.e.);
braminizm
Encyklopedia PWN
zdaniem niektórych badaczy braminizm oddziela wedyzm od hinduizmu właściwego; okres ten charakteryzuje się intensywnym rozwojem egzegezy wedyjskiej w formie brahman oraz wzrostem znaczenia braminów (warna) jako jedynych uprawnionych do składania ofiar, dzięki którym zyskiwano przychylność bogów; w rezultacie pojawiła się w tym okresie tendencja do ubóstwiania braminów i stawiania ich, jako ziemskich bogów, ponad bogami niebieskimi; braminizm jednak nie wyróżnia się szczególnie ani pod względem teol., ani doktrynalnym, ani filozoficznym.
