bonnier
dawna miara powierzchni pola, stosowana gł. we Flandrii i Belgii;
[łac.],
bonnier
Encyklopedia PWN
wywodzi się od manse frankijskiego; b. stanowił kwadrat o boku 40 prętów; wielkość b. była zróżnicowana w zależności od lokalnych miar długości, wahała się od 54 do 237 arów.
