bernardyn
 
Encyklopedia PWN
bernardyn, bernard, pies świętego Bernarda,
szwajcarska rasa psów wyhodowana w klasztorze Augustianów, k. Wielkiej Przełęczy Św. Bernarda w Alpach, ok. 1000 lat temu;
Grupa: 2 — pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy
Pochodzenie: Szwajcaria
Wzorcowa wysokość w kłębie: wysokość psa: 70–90 cm; wysokość suki: 65–80 cm
początkowo użytkowane jako stróże, w XVIII w. jako psy ratownicze, odszukujące podróżnych zbłąkanych w górach lub zasypanych przez lawiny; potężne, masa ciała ok. 50–90 kg (najcięższy ważył 134 kg),  silne; wys. ok. 70 cm, o dużej mocnej głowie; długowłose lub gładkowłose o umaszczeniu biało-rudym w różnych odcieniach.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Bernardyn rys. M. Żuk/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia