balistyka
 
Encyklopedia PWN
balistyka
[gr. bállō ‘rzucam’],
interdyscyplinarna nauka zajmująca się zagadnieniami miotania i ruchu pocisków;
jest podstawą projektowania broni i amunicji oraz sporządzania tablic strzelniczych; dzieli się na: balistykę wewnętrzną, badającą spalanie się prochu i ruch pocisków w lufie; balistykę zewnętrzną, badającą prawa ruchu w powietrzu pocisków wystrzelonych lub z własnym napędem, w celu wyznaczenia zasadniczych parametrów ich ruchu; balistyka zewnętrzna umożliwia sporządzanie tablic strzelniczych zawierających dane o elementach toru pocisku z uwzględnieniem odstępstw od warunków normalnych. Ponadto niekiedy wyodrębnia się balistykę przejściową, zajmującą się zjawiskami wywołanymi zachowaniem się gazów prochowych w chwili opuszczania lufy przez pocisk oraz balistykę końcową, zajmującą się procesami niszczącego działania pocisku na cel, takimi jak procesy odkształceń materiałów celu i pocisku, wnikanie i przebijanie, efekty burzące itp.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia