awiniońska szkoła, École d’Avignon,
ośrodek malarski czynny w Awinionie w XIV i XV w.
awiniońska szkoła
Encyklopedia PWN
Pierwsza szkoła awiniońska, związana z dworem papieskim, działała 1330–80; tworzyli ją malarze włoscy (S. Martini, Matteo di Giovannetti di Viterbo) i skupieni wokół nich artyści miejscowi; do ich dzieł należą: fragmenty malowideł ściennych w przedsionku katedry Notre-Dame-des-Doms (przypisywane Martiniemu), malowidła ścienne w zamku papieskim i w kartuzji w Villeneuve-les-Avignon (Matteo da Giovannetti), freski w sali du Cerf w Palais-Neuf (sceny polowania i połowu ryb); także miniatury i obrazy ołtarzowe; italianizująca maniera tej szkoły oddziałała na malarstwo francuskie oraz na sztukę Katalonii, Anglii i Czech. Druga szkoła awiniońska działała od ok. 1440 pod patronatem króla René i bogatego mieszczaństwa, rozwijając się do początku XVI w., kiedy to straciła swą siłę i oryginalność; tworzyli ją artyści francuscy, a ich sztuka była typowym przejawem stylu międzynarodowego i wykazywała silne związki ze sztuką Niderlandów i Burgundii; dzieła ich wyróżnia akcentowanie plastyczności figur, klarowność kompozycji, ekspresja, patos i dążenie do realizmu (zwłaszcza w portretach donatorów); do najwybitniejszych reprezentantów szkoły należeli anonimowy Mistrz Zwiastowania z Aix-en-Provence, E. Quarton (w Awinione od 1447), N. Froment; szkoła awiniońska oddziałała na malarstwo Prowansji.
