autonomiści galicyjscy

autonomiści galicyjscy,

politycy pol. w Galicji zabiegający 1860–73 o jej autonomię i o przebudowę Austrii w państwo federacyjne;

federalizacja Austrii (m.in. przez powołanie sejmów krajowych), zapowiedziana 1860 w tzw. dyplomie październikowym A. Gołuchowskiego, została zahamowana 1861 centralistycznym tzw. patentem lutowym A. Schmerlinga, ograniczającym kompetencje sejmów; powstanie 1867 dualistycznej monarchii Austro-Węgier wywołało burzliwą opozycję pozostałych krajów; większość autonomistów galicyjskich (Gołuchowski, F. Ziemiałkowski, K. Grocholski), godziła się z dualizmem i usiłowała uzyskać rozszerzenie autonomii Galicji; odłam liberalno-mieszczański (F. Smolka) trwał przy programie federacji monarchii. Uchwalonej 1868 „rezolucji”, domagającej się przyznania Galicji statusu zbliżonego do Węgier, nie przyjęto w Wiedniu; natomiast 1869 wprowadzono w urzędach i sądach Galicji język pol., 1871 powołano do rządu ministra dla Galicji — Polaka.