atrybut
 
Encyklopedia PWN
atrybut
[łac. attributum < tribuere ‘przydzielać’, ‘przyznawać’],
filoz. nieodłączna właściwość rzeczy (bytu), znamienna cecha;
Arystoteles przyjmował, że atrybut jest istotną i konieczną właściwością substancji, różną od zmiennego akcydensu (przypadłość); św. Tomasz z Akwinu sądził, że atrybut jest właściwością przynależną rzeczy z racji jej pryncypiów istotowych; Kartezjusz utożsamiał atrybut z istotą rzeczy; B. Spinoza twierdził, że każdy atrybut jest ujętą przez rozum istotą substancji, będącej Bogiem, który zawiera w sobie nieskończoną liczbę atrybutów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia