appeasement

appeasement

[əpị:zmənt; ang., ‘ugłaskiwanie’, ‘zaspokajanie’, ‘załagodzenie’],

w stosunkach międzynarodowych — polityka ustępstw wobec żądań potencjalnego agresora w celu złagodzenia jego postawy, osiągnięcia ugody i utrzymania pokoju;

historycznie termin stosowany zwłaszcza na określenie polityki brytyjskiej (w 2. połowie lat 30. XX w.) wobec hitlerowskich Niemiec, której kulminacją był układ monachijski IX 1938.