anatema
 
Encyklopedia PWN
anatema
[gr. anáthema ‘nałożenie’],
w Kościele katolickim i prawosławnym uroczyste nałożenie ekskomuniki (wypowiadane w formie liturgicznej);
kara całkowitego pozbawienia uczestnictwa w życiu Kościoła, wymierzona za najcięższe przestępstwa, wymienione w prawie kanonicznym; słowo anatema kończy też niektóre orzeczenia dogmatyczne Kościoła w tym znaczeniu, że każdy kto nie uznawałby danej prawdy wiary anathema sit [łac., ‘niech będzie wyklęty’]; zarówno w Kościele katolickim jak i prawosławny obrzęd anatemy zarzucono w XX w.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia