analiza rentgenowska fluorescencyjna, analiza rentgenofluorescencyjna, fluorescencyjna spektroskopia rentgenowska,
metoda spektralnej analizy chem. służąca do jakościowego i ilościowego oznaczania zawartości pierwiastków w próbkach stałych;
analiza rentgenowska fluorescencyjna
Encyklopedia PWN
badaną substancję poddaje się wzbudzeniu wysokoenerg. promieniowaniem rentgenowskim i, jako efekt wtórny, obserwuje się emisję promieniowania w zakresie długości fali 0,02–10 nm, które jest charakterystyczne dla atomów pierwiastków wchodzących w skład próbki; stosowana przede wszystkim do analizy minerałów, rud, metali i stopów, materiałów ceramicznych, a także obiektów biol.; pozwala na oznaczanie zawartości od 10–6% (ślady) do zawartości składników gł.; w czasie analizy próbka nie ulega zniszczeniu.
