albanologia

albanologia,

dyscyplina nauk., obejmująca badania nad językiem, folklorem i historią ludności zamieszkującej Albanię i Kosowo;

badania te zainicjował Niemiec J.E. Thunmann, autor Untersuchungen über die Geschichte der östlichen europäische Völker (1774); dzieło to służyło pomocą kolejnym badaczom Albanii, gł. podróżnikom fr., jak F.Ch. Pouqueville, Ami Boué i L. Dozon, który oprac. gramatykę języka albańskiego; znaczny wkład do a. wniosło 3-tomowe dzieło niem. uczonego J.G. von Hahna Albanesische Studien (1854), zawierające m.in. opracowaną od nowa gramatykę języka albańskiego oraz słownik albańsko-niem.; bogate osiągnięcia ma a. włoska; F. Tajani oprac. obszerne kompendium dziejów Albańczyków Le istorie Albanesi (1886); jezuita G. Valentini wydał wielotomowy zbiór dokumentów do historii późnośredniow. Albanii Acta Albaniae Veneta saeculorum XIV et XV (1972–84); austr. lingwista G. Mayer oprac. Etymologisches Wörterbuch der albanesischen Sprache (1891); ważny wkład do a. wnieśli badacze z krajów bałkańskich: Chorwat M. Sufflay, Bułgar W. Georgijew, a także Węgier L. Thalloczy; wśród polskich prekursorów a. należy wspomnieć etnografa i historyka A. Jabłonowskiego, orientalistę J. Grzegorzewskiego i jezuitę M. Czermińskiego; współcześnie problematykę albanologiczną podejmowali W. Cimochowski, W. Pająkowski i J. Leśny.