akademie sztuk pięknych,
wyższe uczelnie artyst. kształcące w zakresie m.in.: malarstwa, rzeźby, grafiki i rysunku;
akademie sztuk pięknych
Encyklopedia PWN
zaczątek akademii sztuk pięknych stanowiły: szkoła dla malarzy i rzeźbiarzy zał. ok. 1490 we Florencji przez L. de Medici i Accademia Viniciana zał. 1494 w Mediolanie przez Leonarda da Vinci. Pierwszą akademią sztuk pięknych mającą określony program i strukturę organizacyjną była Accademia delle Arti del Disegno zał. 1563 we Florencji przez G. Vasariego. Jej celem była działalność dydaktyczna i reprezentacyjna, członkowie byli wybierani przez księcia, co nadawało instytucji charakter oficjalny, z drugiej jednak strony uzależniało ją od gustów warstw rządzących. Na podobnych zasadach opierały się: Accademia di San Luca w Rzymie (1577) i Accademia degli Incamminati w Bolonii (ok. 1600, Carraccich Akademia). Wzorowana na nich Académie Royale de Peinture et de Sculpture (zał. 1648 w Paryżu) stała się wzorem dla licznych akademii sztuk pięknych powstających w całej Europie w XVII i XVIII w. (m.in. w Wiedniu 1692, Berlinie 1696, Madrycie 1756, Petersburgu 1757, Monachium 1760, Londynie 1768). W Polsce funkcję akademii sztuk pięknych pełniły w XIX w. Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie i Warszawie, uzyskując rangę szkół wyższych: krak. — 1879 (od 1900 ASP), warsz. — 1903 (od 1932 ASP); obecnie działa 6 akademii sztuk pięknych Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie i Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, akademie sztuk pieknych we Wrocławiu, Poznaniu, Katowicach, Łodzi i Gdańsku.
