Żukow Gieorgij K., ur. 1 XII 1896, zm. 18 VI 1974, Moskwa,
marszałek ZSRR od 1943;
Żukow Gieorgij K.
Encyklopedia PWN
od 1918 w Armii Czerwonej; od 1919 w partii bolszewickiej; do 1939 dowódca jednostek kawalerii; 1940 na czele kijowskiego okręgu wojsk.; II–VII 1941 szef Sztabu Generalnego i lud. wicekomisarz obrony; wkrótce po agresji Niemiec na ZSRR dow. Frontu Rezerwowego i Leningradzkiego (1941); VII 1942–45 zast. nacz. wodza (J. Stalina), koordynował m.in. działania frontów podczas bitwy stalingradzkiej oraz dowodził frontami: Zachodnim (1941–42), 1. Ukr. (1942–43) i 1. Białorus. (1944–45), na którego czele kierował operacją wiślańsko-odrzańską i zdobyciem Berlina; 8 V 1945 w imieniu Nacz. Dowództwa Armii Czerwonej, wraz z przedstawicielami rządów USA, Wielkiej Brytanii i Francji, przyjął w Berlinie kapitulację hitl. Niemiec. Po wojnie 1945–46 dowódca sow. wojsk okupacyjnych w Niemczech; 1943–53 wicemin., a 1955–57 min. obrony ZSRR; 1958 odwołany ze wszystkich stanowisk i przeniesiony w stan spoczynku; Wspomnienia i refleksje (1969, wyd. pol. 1970).
