Zasław, Iziasław, Iziaslav,
m. na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, nad Horyniem (dopływ Prypeci).
Zasław
Encyklopedia PWN
— 18 tys. mieszk. (2003). Jedno z najstarszych miast na Wołyniu, zał. 1141; od 1. poł. XIV w. w granicach Wielkiego Księstwa Litew., 1569 włączony do Korony; prawa miejskie w 2. poł. XV w., potwierdzone 1754 (lub 1795); w XIV w. własność Ostrogskich, 1448–1673 Zasławskich, później Sanguszków; 1606 fundacja kościoła i klasztoru Bernardynów; w czasie powstania B. Chmielnickiego 1648 opanowany i zniszczony przez Kozaków; od 1793 w zaborze ros.; w XIX w. duże skupisko Żydów (1885 ok. 6,5 tys. Żydów, ponad 63% mieszk.); w okresie międzywojennym w granicach Polski; IX 1939–41 pod okupacją sow. (deportacje mieszkańców w głąb ZSRR), 1941–44 pod okupacją niem.; 1945–91 w Ukr. SRR. Przemysł spoż., meblarski, fabryka instrumentów muz.; zamek Zasławskich (XVI w., przebudowa XVIII w., P. Fontana, po 1945 zdewastowany); kościół i klasztor Bernardynów (1606–10); kościół parafialny (2. poł. XVIII w., Fontana, po 1945 przebudowany); kościół i klasztor Misjonarzy (1750–60, Fontana, od 1945 w ruinie).
