Widjasagar Iśwarćandra, właśc. I. Bandopadhaj, ur. 26 IX 1820, Birsingha (Bengal), zm. 29 VII 1981,
indyjski pedagog, reformator społ., pisarz, tworzący w języku bengalskim;
Widjasagar Iśwarćandra
Encyklopedia PWN
uważany za ojca nowoczesnej bengalskiej prozy; jako wyróżniający się student Sanskrit College w Kalkucie został 1839 uhonoworany tytułem Widjasagar [‘ocean wiedzy’]; 1841 został mianowany gł. wykładowcą w Fort William Colege w Kalkucie, 1850 — dyr. Sanskrit College, gdzie propagował naukę języka ang. i przyjmował studentów z niskich kast; mimo iż pochodził z ortodoksyjnej rodziny bramińskiej, był jednym z gł. działaczy na rzecz legalizacji ponownych małżeństw wdów, przeciwstawiał się małżeństwom dzieci oraz poligamii, propagował ideę edukacji dziewcząt; prosty i elegancki język jego utworów lit., m.in. zbiór Betal panćawinsati ‘25 opowieści demona’ 1847 — oparty na sanskryckim dziele Kathasaritsagara Somadewy, Śakuntala 1854 — na podstawie dramatu Kalidasy, oraz Sitar wanawas ‘wygnanie Sity’1860, stał się wzorcem dla późniejszych twórców; ponadto utwory dla dzieci.
