Weloński Pius, ur. 1849, Kumelany (Suwalszczyzna), zm. 21 X 1931, Warszawa,
rzeźbiarz i malarz;
Weloński Pius
Encyklopedia PWN
studiował w Klasie Rysunkowej w Warszawie (1904–15 profesor i dyr.), 1872–77 w ASP w Petersburgu; do 1899 przebywał w Rzymie; był reprezentantem nurtu klasycyzującego w rzeźbie akademickiej; jego gł. dzieła to Gladiator (1880), Bojan (1882), Sclavus saltans (1886); tworzył też pomniki i nagrobki (m.in. kard. J. Radziwiłła w katedrze na Wawelu), dekoracje arch. (kompozycje alegoryczne na frontonie gmachu gł. Politechniki Warsz., dekoracje fasady Tow. Kredytowego Miejskiego, tympanon portalu gł. katedry w Płocku), portrety i rzeźby rel. (m.in. 14 stacji Męki Pańskiej na Jasnej Górze, 1899–1912 z architektem S. Szyllerem).
