Unia Związków Spółdzielczych
 
Encyklopedia PWN
Unia Związków Spółdzielczych w Polsce,
zrzeszenie związków polskiej spółdzielczości rolniczej, założone XI 1924 w Poznaniu;
skupiała Związek Spółdzielni Zarobkowych i Gospodarczych w Poznaniu (odgrywał w Unii główną rolę), Związek Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych we Lwowie, Związek Rewizyjny Spółdzielni Polskich w Warszawie, Związek Rewizyjny Spółdzielni Kółek Rolniczych w Krakowie oraz 9 central handlowych i finansowych; Unia propagowała solidarną współpracę wszystkich klas w ramach spółdzielczości, zasady moralności chrześcijańskiej oraz walkę z żywiołem niepolskim, zwłaszcza żydowskim; prowadziła działalność instruktażową, szkoleniową i propagandową; jej głównym przywódcą był ksiądz S. Adamski; 1933 do związków skonfederowanych w Unii należało 1369 spółdzielni z ok. 661 tysięcy członków; 1934 weszła w skład Związku Spółdzielni Rolniczych i Zarobkowo-Gospodarczych Rzeczypospolitej Polskiej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia