Tucci Giuseppe

Tucci

[tụczczi]

Giuseppe, ur. 5 VI 1894, Macerata, zm. 5 IV 1984, Tivoli,

wł. orientalista i religioznawca;

1925–30 przebywał w Indiach, gdzie nauczał języków: wł., chiń. i tybetańskiego na uniwersytecie w Santiniketan i Kalkucie; 1930–32 profesor uniwersytetu w Neapolu, 1932–69 — uniw. w Rzymie; 1947–78 prezes Istituto Italiano per il Medio ed Estremo Oriente; wydawca wielu czasopism orientalistycznych (np. „East and West”, 1950–84) i inicjator ważnych serii wydawniczych o problematyce wschodniej (np. «Serie Orientale Roma» ukazującej się od 1950); od 1956 kierował wł. misjami archeol. w Pakistanie, Afganistanie i Iranie; odbył również 6 ekspedycji badawczych do Nepalu i 8 do Tybetu; przyjaźnił się z premierem Indii J. Nehru, był w bliskich kontaktach z R. Tagore i S. Radhakrishnane; laureat prestiżowych nagród międzynar.; ważniejsze prace: Storia della filosofia cinese antica (1922), Linee di una storia del materialismo indiano (t. 1–2 1923–29), Indo-Tibetica (t. 1–6 1932–41), Teoria e pratica del Mandala (1949), The Religions of Tibet (1970), The Ancient Civilization of Transhimalaya (1973).