Trzebnickie, Wzgórza
 
Encyklopedia PWN
Trzebnickie, Wzgórza,
część Wału Trzebnickiego między Obniżeniem Ścinawskim na zachodzie a Wzgórzami Twardogórskimi na wschodzie, otacza łukiem od południa Kotlinę Żmigrodzką;
pow. 610 km2; dł. ok. 45 km; wysokość do 257 m (Farna Góra); wzgórza moren końcowych zlodowacenia Warty; na południowych stokach piaski sandrowe i less; wschodnia i zachodnia część regionu pokrywają żyzne gleby płowe (Luvisols) oraz brunatne (Cambisols) wytworzone z glin i pyłów, w części centralnej ubogie, piaszczyste gleby rdzawe (Arenosols) i brunatne; najważniejszymi naturalnymi zbiorowiskami są grądy i acidofilne dąbrowy ze zróżnicowanym udziałem buczyn ubogich i żyznych; znacznie odlesione; fragmenty zbiorowisk naturalnych chronione w rezerwatach Jodłowice i Las Bukowy w Skarszynie; we wschodniej części W.T. leży Trzebnica.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia