Tabucchi Antonio
 
Encyklopedia PWN
Tabucchi
[tabụkki]
Antonio, ur. 23 IX 1943, Piza, zm. 25 III 2012, Lizbona,
wł. pisarz i historyk literatury;
profesor uniwersytetu w Genui; w twórczości — której tłem jest najczęściej Portugalia — łączy problematykę etyczną i egzystencjalną z analizą psychol.; utwory jego cechuje niepokojąca, nierealna atmosfera, pełna niedomówień, niepewności i tajemnic; powieści, m.in.: społ.-obyczajowa Plac Włoski (1975, wyd. pol. 1983) — saga rodziny z toskańskiej wioski, Il filo dell’ orizzonte (1986), …twierdzi Pereira (1994, wyd. pol. 1996) — z okresu dyktatury A. Salazara, uznawana za najwybitniejsze dzieło T., oraz Zaginiona głowa Damascena Monteira (1997, wyd. pol. 1999) — nawiązująca do gat. powieści kryminalnej; ponadto zbiory opowiadań (Słowa na opak 1981, wyd. pol. 1990, Piccoli equivoci senza importanza 1985), utwory teatr. (tom Dialoghi mancati 1988, m.in. Czas nagli, przekł. pol. „Dialog” 1998 nr 6), eseje; badacz i tłumacz literatury portugalskej, zwłaszcza twórczości F. Pessoy; 1997 pol. wybór prozy Tabucchiego pt. Sny o snach (Nokturn indyjski 1984, Sny o snach 1992 i Ostatnie trzy dni życia Fernanda Pessoy 1994).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia