Świdwin

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Świdwin,

m. powiatowe w województwie zachodniopomorskim, na Wysoczyźnie Łobeskiej, nad Regą i jez. Bukowiec, w pobliżu Drawskiego Parku Krajobrazowego.

Ludność miasta: ogółem — 15,5 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 706,0 os/km² (2019)

Powierzchnia: 22 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 15°47′E, szerokość geograficzna: 53°47′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1296(?)

Oficjalne strony WWW: www.swidwin.pl

W XIII w. gród pomor., ok. 1280 nabyty przez Brandenburgię, włączony do Nowej Marchii, dzielił ich losy polit. (niem. nazwa Schivelbein); prawa miejskie 1296; przejściowo 1384–1455 w rękach Krzyżaków, wrócił pod panowanie Brandenburgii; 1540–1808 w zamku komandoria joannitów; lokalny ośr. rzemieślniczy (m.in. sukiennictwo, w XIX w. produkcja tkanin lnianych) i handlu zbożem; w 2. poł. XIX w. rozwój drobnego przemysłu; od 1859 połączenie kol.; III 1945 ciężkie walki sowiecko-niem. o Świdwin; od 1945 w Polsce; XIX w.–1975 i od 1999 siedziba powiatu. Ośrodek usługowy z rozwiniętym przetwórstwem rolno-spoż.; ponadto przemysł chem., w tym tworzyw sztucznych, drzewny, dziewiarski; węzeł drogowy i kol.; turyst. baza noclegowa; got. zamek (XIII/ XIV w., rozbudowa pocz. XV w. i w stylu barok. 1740–54, odbud. 1959–67); got. kościół parafialny (XV w., odbud. po 1945); fragmenty murów miejskich (XIV w.).