Suhu

Suhu,

staroż. kraina (później również państwo i prow. asyryjska) nad środkowym Eufratem, pomiędzy Mari a Babilonią, z centralnym ośrodkiem w Anat;

znana od pocz. II tysiąclecia p.n.e., stanowiła rejon tradycyjnego osadnictwa ludów semickich; często też terminu „Suhu” używano w znaczeniu etnicznym (Suhejczycy), jako nazwy mieszkającej w niej części semickich plemion Amorytów (w 1. poł. II tysiąclecia p.n.e.) czy Aramejczyków (koniec II i 1. poł. I tysiąclecia p.n.e.) — ci ostatni utworzyli tu silne państewko plemienne, które przez prawie półtora wieku (IX–poł. VIII w. p.n.e.) opierało się naporowi Asyrii.