Stern Anatol

Stern Anatol, ur. 24 X 1899, Warszawa, zm. 19 X 1968, tamże,

poeta;

współtwórca pol. futuryzmu, współautor głośnych jednodniówek, m.in. „Gga” i  „Nuż w bżuhu”; po wybuchu II wojny światowej w ZSRR, od 1942 w armii pol., z którą przeszedł na Bliski Wschód; w kraju od 1948; wiersze (Futuryzje 1919, Anielski cham 1924, Ziemia na lewo 1924 — z B. Jasieńskim, Widzialne i niewidzialne 1964, Alarm nocny 1970) i poematy (Europa 1929, adaptacja film. S. Themersona 1932), powieści, opowiadania, liczne scenariusze filmowe; szkice lit. (Poezja zbuntowana 1964, Głód jednoznaczności 1972, Dom Apollinaire’a 1973) i o filmie; przekłady gł. poezji ros.; wspomnienia Legendy naszych dni (1969); Wiersze zebrane (t. 1–2 1986).