Słubice,
w. w woj. mazowieckim, w pow. płockim, na pograniczu równin: Kutnowskiej i Warszawskiej, w dolinie Wisły.
Słubice
Encyklopedia PWN
rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
— 16,5 tys. mieszk. (2010); w średniowieczu pol. wieś (prawdopodobnie Śliwice); od 1250 pod panowaniem Brandenburgii, dzieliły losy polit. regionu; prawobrzeżna dzielnica Frankfurtu (n. Odrą); od 1945 w Polsce (pod obecną nazwą), samodzielne miasto, do 1975 siedziba powiatu. Ośr. handl. (gł. handel przygraniczny), odwiedzany codziennie przez ok. 40 tys. osób, zwłaszcza Niemców; przemysł odzieżowy; miasto jest współudziałowcem Świat. Centrum Gosp.-Handl. we Frankfurcie (Niemcy); Collegium Polonicum (wspólna placówka Uniw. Eur. Viadrina we Frankfurcie i UAM w Poznaniu). W pobliżu Słubic terminal dla samochodów ciężarowych (pow. 28 ha).
