Segałowicz Zusman, ur. 1884, Białystok, zm. 1949, Nowy Jork,
pisarz żydowski, tworzący w języku jidysz;
Segałowicz Zusman
Encyklopedia PWN
pochodził z Białegostoku, mieszkał w Łodzi i Warszawie; 1939 uszedł z Polski i 1941 dotarł do Palestyny; od 1947 w Nowym Jorku; początkowo pisał romant. liryki wyrażające zafascynowanie pięknem przyrody, m.in. zbiór: Sztile trojmen [‘ciche marzenia’] (1909), In Kazimierz [‘w Kazimierzu’] (1912), Kaprizn [‘kaprys’] (1921); w latach 20. zdobył sławę popularnego prozaika m.in. dzięki powieściom: Cylka z lasu (1922, wyd. pol. 1929), trylogii na motywach autobiogr. Zeliks jorn [‘lata Zelika’] (1924–26), Bracia Nemzor (1929, wyd. pol. 1936), oraz opowiadaniami, które dotyczyły aktualnych zjawisk w społeczności żydowskiej; tom wspomnień Tłomackie 13 (1946) jest nostalgicznym obrazem środowiska pisarzy żydowskich w Warszawie; twórczość wojenna i powojenna Segałowicza to świadomie niewyszukane formalnie treny opłakujące zagładę społeczności żydowskiej w Polsce, m.in. zbiory: A bojm fun Pojln [‘drzewo z Polski’] (1945), Icter [‘teraz’] (1948).
