Ruś Czerwona,
kraina historyczna obejmująca część ziem Rusi Halicko-Wołyńskiej w dorzeczu Sanu i górnego Dniestru, na północy po górną Prypeć;
Ruś Czerwona
Encyklopedia PWN
w XII w. pod władzą Rościsławowiczów, potem w składzie Rusi Halicko-Wołyńskiej; 1340–66 opanowana przez Kazimierza III Wielkiego; po jego śmierci wyodrębnił ją Ludwik Węgierski (Ludwik I Wielki), nadając 1372 w zarząd Władysławowi Opolczykowi, a na przeł. 1378 i 1379 osadzając na niej starostów węg.; 1387 królowa Jadwiga odzyskała Ruś Czerwoną dla Polski, 1387–1772 w jej granicach; 1772–1918 w granicach Austrii; 1918–IX 1939 w Polsce, potem zajęta przez ZSRR (deportacje ludności pol.); po okupacji niem. 1941–44 od 1945 częściowo (Lwów, Halicz) w ZSRR (Ukr. SRR), a od 1991 w granicach Ukrainy.
