Riba i Bracons
poeta kataloński, także tłumacz i krytyk literacki;
[r. i brakọns]
Carles, ur. 23 IX 1897, Barcelona, zm. 12 VII 1959, tamże,
Riba i Bracons Carles
Encyklopedia PWN
od 1932 czł. Institut d’Estudis Catalans; debiutował 1919, jako przedstawiciel postsymbolizmu, zbiorem wierszy miłosnych w duchu F. Petrarki Primer llibre d’estances (wyd. poprawione i uzup. 1930); uprawiał tzw. poezję czystą, intelektualną (m.in. Tres suites 1937); w zbiorze Del joc i del foc (1946) znalazły się krótkie epigramy wzorowane na japońskiej formie poet. tanka; po okresie emigracji (1939–43) w poezji R. i B. pojawiły się motywy patriotyczne i rel. (Elegies de Bierville 1943, Salvatge cor 1952, Esbós de tres oratoris 1957); jako tłumacz klasyków staroż. (m.in. Odysei Homera) dostosował heksametr gr. do metryki katalońskiej.
