Pepi,
imię władców staroż. Egiptu z czasów VI dyn. (XXIV–XXIII w. p.n.e.):
Pepi
Encyklopedia PWN
Pepi I, panował 2335–2285 p.n.e., syn faraona Teti; prowadził aktywną politykę zagraniczną (na terenie Synaju i Palestyny) i budowlaną; z tych czasów pochodzi pierwszy posąg ukazujący króla na kolanach przed bóstwem; jego powiązania rodzinne z prowincjonalnymi dostojnikami sprzyjały pogłębianiu procesu rozwoju niezależności nomów od stolicy. Pepi II, panował 2279–2219 p.n.e.; na okres jego panowania datuje się początek głębokiego kryzysu polit. państwa (określanego jako I Okres Przejściowy), spowodowanego przerostem niezależności prowincji i słabością władzy centralnej w Memfis; nomarchowie południowych nomów, formalnie lojalni wobec króla, prowadzili w dużym stopniu niezależną politykę, także zagraniczną.
