Pais Ettore
 
Encyklopedia PWN
Pais Ettore, ur. 27 VII 1856, Borgo San Dalmazzo k. Cuneo, zm. 28 III 1939, Rzym,
wł. historyk staroż. Rzymu;
do 1878 studiował we Florencji, 1881–83 — w Berlinie; 1886–89 profesor historii staroż. na uniwersytecie w Palermo, 1889–99 — na uniwersytecie w Pizie, 1899–1904 — na uniwersytecie w Neapolu, 1905 — na uniwersytecie w Madison (USA) i od 1906 — na uniwersytecie w Rzymie; 1922 senator; najwybitniejszy przedstawiciel tendencji hiperkryt. w nowoż. historiografii staroż. Rzymu (Storia di Roma 1898–99; w kolejnych wydaniach łagodził skrajny krytycyzm wobec tradycji pisanej o Rzymie przed IV w. p.n.e.); inne ważniejsze dzieła: L’amministrazione della Sicilia durante il dominio romano (1888), Storia della Sicilia e della Magna Grecia (1894), Italia antica, ricerche di storia e di geografia storica (1922), Fasti triumphales populi Romani (1923); w okresie międzywojennym reżimowy historyk Rzymu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia