Ostrzeszów

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Ostrzeszów,

m. powiatowe w województwie wielkopolskim, na obszarze Wzgórz Ostrzeszowskich.

Ludność miasta: ogółem — 14,1 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 1 178,1 os/km² (2019)

Powierzchnia: 12 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 17°57′E, szerokość geograficzna: 51°25′N

Prawa miejskie: nadanie praw — przed 1283

Oficjalne strony WWW: www.ostrzeszow.pl

przemysł: elektromaszynowy, chem., ceramiczny, meblarski i spoż.; rozwinięte różnorodne rzemiosło; Izba Pamiątek Ziemi Ostrzeszowskiej. W pobliżu O. 2 rezerwaty — Pieczyska (leśno-torfowiskowy) i Jodły Ostrzeszowskie.

Historia.

W XIII w. osada targowa na szlaku handl. z Wielkopolski na Śląsk; prawa miejskie przed 1283; od 1396 miasto król.; w XVI–XVIII w. starostwo grodowe i siedziba sądów ziemskich oraz ośr. rzemieślniczo-handl.; 1655 zburzony przez Szwedów; 1793–1919 w zaborze pruskim; w 2. poł. XIX w. początki przemysłu ceramicznego i spoż., od 1875 połączenie kol.; na przeł. XIX i XX w. działalność pol. organizacji gosp. i kult.-oświat., m.in. Banku Lud., spółdzielni roln.-handl. Rolnik, Pol. Tow. Gimnastycznego „Sokół”, Tow. Śpiewaczego im. S. Moniuszki, Tow. Samopomocy Nauk.; 1906–07 strajki szkolne; udział mieszkańców w powstaniu wielkopol. 1918–19; w okresie międzywojennym miasto o charakterze roln.-usługowym. W czasie okupacji niem. deportacje ludności; 1939–45 obóz dla ludności cywilnej (więziono w nim m.in. franciszkanów z Niepokalanowa, wśród nich ojca Maksymiliana Kolbego), obóz dla jeńców pol. i in. narodowości (do 1943 podoficerów i szeregowych — Stalag XXI A, następnie oficerów — Oflag XXI G).

Zabytki.

Gotycki kościół (ok. 1337, XV w., przebudowa) z renes. polichromią (XVI w.); kościół i klasztor Bernardynów (1680–1740) z barok. polichromią (1740, A.I. Linke), drewniany kościół (1758); ruiny zamku fundacji Kazimierza III Wielkiego (poł. XIV w.).