Nowa Szkocja

Nowa Szkocja, ang. Nova Scotia, fr. Nouvelle-Écosse,

prow. w południowo-wschodniej Kanadzie, nad O. Atlantyckim, na płw. Nowa Szkocja i wyspie Cape Breton, oddzielonych od siebie cieśn. Canso;

pow. 55,5 tys. km²; 914 tys. mieszk. (2009), w tym 9% Akadyjczyków pochodzenia fr. (gł. dwujęzycznych), skupionych k. Yarmouth i na Cape Breton; gł. m.: Halifax (stol. i gł. port), Sydney, Glace Bay; powierzchnia gł. nizinna, północna część wyspy Cape Breton wyżynno-górzysta; klimat umiarkowany ciepły, mor.; na wyspie słone jez. Bras d’Or połączone z oceanem; lasy (gł. mieszane) zajmują blisko 3/4 pow.; złoża barytu; w gospodarce dominuje górnictwo, zwłaszcza wydobycie węgla kam., oraz przemysł przetwórczy: hutnictwo żelaza, przemysł środków transportu, spoż., drzewno-papierniczy; duże znaczenie ma także rybołówstwo; poza tym leśnictwo, rolnictwo (gł. hodowla bydła, sadownictwo i warzywnictwo); turystyka; żegluga przybrzeżna.

Historia.

Obszar od pocz. XVII w. kolonizowany przez Francję (Akadia); przedmiot rywalizacji fr.-ang.; 1713 przyznana Wielkiej Brytanii — kolonia bryt. N.Sz. (początkowo obejmowała także W. Księcia Edwarda i Nowy Brunszwik); 1867 weszła w skład Dominium Kanady.