Nieva Francisco
 
Encyklopedia PWN
Nieva Francisco Morales, ur. 29 XII 1924, Valdepeñas, zm. 10 XI 2016, Madryt,
hiszpański scenograf, malarz, dramatopisarz, teoretyk teatru.
Pod wpływem twórców teatru absurdu zaczął pisać dramaty (El rayo colgado 1952, El combate de Opalos y Tasia 1953); jako scenograf współpracował głównie z reżyserami teatrów dramatycznych (J.L. Alonso, A. Marsillach, M. Narros); projekty dekoracji do inscenizacji sztuk: Pigmalion G.B. Shawa (1964), Król umiera E. Ionesco (1964), Intermezzo J. Giraudoux (1965), Marat/Sade P. Weissa (1968), Świętoszek Moliera (1969), także do przedstawień muzycznych Pepita Jémenez muz. I. Albéniza (1969), Kiu muz. L. de Pablo (1993); autor dramatów tzw. teatru szalonego (zbiór Teatro furioso 1975, sztuka La carroza de plomo candente 1976), są nacechowane licznymi elementami onirycznymi i surrealistycznymi, łączą koncepcję teatru-ceremonii i teatru-święta z muzyką, tańcem, melorecytacją i bogatą scenografią; 1990 wydał dramat El manuscrito encontrado en Zaragoza, oparty na powieści J. Potockiego; artykuły teoretyczne o sztuce i teatrze; Teatro completo (t. 1–2 1991).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia