Nauru. Gospodarka

Nauru. Gospodarka.

Produkt krajowy brutto wg parytetu siły nabywczej na 1 mieszkańca 12,3 tys. dolarów USA (2017). Do końca lat 90. XX w. podstawą gospodarki Nauru było wydobycie fosforytów, których eksploatacja doprowadziła do katastrofy ekologicznej; 2004 złoża praktycznie wyczerpane; jedyne miejsce nadające się do zamieszkania to pas wzdłuż wybrzeża szerokości 150–300 m; wymarło 80% gatunków flory i fauny; niewielka uprawa warzyw, owoców tropikalnych, palmy kokosowej; 1999 rozpoczęto zagospodarowywanie wyrobisk; wysokie dochody z eksportu fosforytów pozwoliły na inwestycje za granicą (53-piętrowy gmach biurowy w Melbourne, kompleks mieszkalno-handlowy w Honolulu); od 1969 rozwój usług frachtowych i komunikacji lotniczej w strefie Oceanu Spokojnego; w latach 90. zmiany przepisów finansowych uczyniły z Nauru tzw. raj podatkowy, przyciągając znaczny kapitał zagraniczny, często nielegalnego pochodzenia — 2001 ok. 400 zagranicznych banków (zamknięte 2004, po wprowadzeniu regulacji prawnych ograniczających niekontrolowane obroty finansowe); od 2005 kryzys gospodarczy; funkcjonowanie instytucji rządowych dzięki pomocy Australii; niewielki eksport tomasyny i guana; przywóz żywności, materiałów budowlanych, wody pitnej, ziemi (załadunek i wyładunek na redzie); główni partnerzy handlowi: RPA, Korea Południowa, Australia.