Morei despotat,
autonomiczna dzielnica cesarstwa bizant. na Peloponezie, zw. w średniowieczu Moreą;
Morei despotat
Encyklopedia PWN
1262 Bizancjum odzyskało południowo-wschodnią część półwyspu z twierdzą Mistra, która wkrótce stała się stolicą tego obszaru; do 1430 dzięki działaniom dyplomatycznym i militarnym odebrano zachodnim feudałom niemal cały Peloponez; od przeł. 1348 i 1349 Morea była apanażem młodszych członków dynastii, najpierw Kantakuzenów, później Paleologów, noszących tytuł despotes; w okresie ekspansji Turków osmańskich pozostała największym terytorium rządzonym przez Greków; pod opieką despotów rozwijała się kultura gr.; rozkwitała gospodarka, a do d.M. napływała ludność z innych ziem gr.; pod koniec. XIV w. despoci musieli uznać zwierzchność osmańską, jednak w XV w., w okresie osłabienia tureckiego nacisku, władcy d.M. próbowali podtrzymywać opór Greków (1415, 1444); 1460 d.M. zajęli Osmanowie.
