Lukrecjusz
 
Encyklopedia PWN
Lukrecjusz, Titus Lucretius Carus, ur. ok. 97 r. p.n.e., zm. ok. 55 r. p.n.e.,
rzymski poeta i filozof;
jeden z najwybitniejszych przedstawicieli epikureizmu; w poemacie O rzeczywistości ksiąg 6 (wydanie polskie 1923, przekład poetycki pt. O naturze wszechrzeczy, wydanie polskie 1957); dał przystępny wykład nauki Epikura; celem poematu było uwolnienie ludzkości od strachu przed śmiercią i bogami; w księgach I i II przedstawiających fizykę wykazał, że świat powstały przez łączenie się atomów nie wymaga ingerencji bogów, w księdze III dowodził, że dusza jako materialna umiera wraz z ciałem, w księdze IV przedstawił teorię postrzegania, w księdze V — kosmologię, w księdze VI — meteorologię; poemat Lukrecjusza jest ważnym źródłem poznania starożytnego materialistyczno-mechanistycznego poglądu na świat.
Bibliografia
K. LEŚNIAK Lukrecjusz, Warszawa 1985.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia