Liebiga prawo minimum, prawo minimum, prawo Liebiga,
biol. prawo sformułowane i opublikowane przez J. Liebiga na przestrzeni lat 1840-55, stosowane w ekologii i rolnictwie;
Liebiga prawo minimum
Encyklopedia PWN
w ekologii jest oparte na wyczerpywaniu zasobów środowiska i głosi, że te substancje, które w środowisku znajdują się w ilościach najbliższych punktom kryt. (a są wykorzystywane przez organizmy), stanowią czynnik ograniczający występowanie tych organizmów; w rolnictwie — zasada, w myśl której wielkość plonów roślin uprawnych jest zależna od tego składnika pokarmowego (azotu, fosforu, potasu), który znajduje się w glebie (w postaci dostępnej dla roślin) w najmniejszej ilości w stosunku do potrzeb danej rośliny; po nawiezieniu tym składnikiem plon początkowo wzrasta proporcjonalnie do dawki składnika; prawo minimum Liebiga nie uwzględniało współdziałania innych czynników wegetacyjnych, jak woda, światło, mikroelementy, stało się jednak bodźcem do rozwoju badań nad wpływem czynników środowiska na organizmy, a obecnie nawet bywa rozszerzane na te czynniki.
