Lefèbvre Marcel
 
Encyklopedia PWN
Lefèbvre
[löfẹ:wr]
Marcel, ur. 29 X 1905, Turcoing (Francja), zm. 25 III 1991, Martigny (Szwajcaria),
duchowny fr., biskup;
gł. przedstawiciel skrajnej opozycji konserwatywnej we współcz. katolicyzmie, misjonarz zgromadzenia Św. Ducha; 1947–62 biskup Dakaru, potem do 1970 biskup Tulle we Francji; na Soborze Watykańskim II przeciwnik reform; 1970 zał. tradycjonalistyczne seminarium duchowne w Ecône (Szwajcaria), a 1979 Bractwo Świętego Piusa X, międzynar. organizację tradycjonalistów katol.; 1988 ekskomunikowany po samowolnym wyświęceniu 4 biskupów; zwalczał zasadę wolności rel. i ekumenizm, bronił liturgii łac. w wersji przedsoborowej, oskarżał katolicyzm posoborowy o odejście od tradycji na rzecz modernizmu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia