Lębork

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Lębork,

miasto powiatowe w województwie pomor., w Pradolinie Łeby i Redy, nad Łebą i jej lewym dopływem Okalicą.

Ludność miasta: ogółem — 35,3 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 1 962,9 os/km² (2019)

Powierzchnia: 18 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 17°45′E, szerokość geograficzna: 54°33′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1341

Oficjalne strony WWW: www.lebork.pl

ślady osadnictwa od młodszej epoki kam. i okresu kultury pomor.; od X w. osada słow.; 1310 zagarnięta przez Krzyżaków; 1341 prawa miejskie; 1440 przystąpił do Związku Pruskiego; 1454 zajęty przez Kazimierza IV Jagiellończyka, od 1455 lenno książąt zachodniopomor., dzielił losy polit. ziemi bytowsko-lęborskiej; od XV w. ośr. rzemiosła i handlu; od 1772 w zaborze pruskim; w XIX w. rozwój przemysłu (m.in. materiałów budowlanych, drzewny); od 1870 połączenie kol. z Gdańskiem i Koszalinem; w okresie międzywojennym działalność ZPwN; w czasie II wojny światowej 1941–45 podobóz obozu koncentracyjnego Stutthof; od 1945 w Polsce; XIX w.–1975 i od 1999 siedziba powiatu. Przemysł: maszyn., metal., spoż., farm., drzewny, materiałów budowlanych; węzeł kol.; muzeum; got. kościół (XV w., przebudowa 1907–10); mury miejskie (XIV w.), częściowo rozebrane.