Łask

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Łask,

m. powiatowe w województwie łódzkim, w centrum Wysoczyzny Łaskiej, nad Grabią (prawy dopływ Widawki).

Ludność miasta: ogółem — 17,3 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 1 151,1 os/km² (2019)

Powierzchnia: 15 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 19°08′E, szerokość geograficzna: 51°35′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1422

Oficjalne strony WWW: www.lask.pl

Wieś wzmiankowana 1356; prawa miejskie 1422; do XVII w. siedziba rodu Łaskich; do połowy XVII w. ośr. rzemieślniczo-handl.; zniszczony w czasie wojen w 2. poł. XVII i 1. poł. XVIII w.; od 1793 w zaborze pruskim, od 1807 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; w XIX/XX w. duże skupisko Żydów (1939 — ok. 64% mieszk. Ł.); do lat 60. XIX w. małe miasteczko o charakterze roln.-rzemieślniczym; od 1903 połączenie kol.; na przeł. XIX i XX w. powstały niewielkie zakłady przem.; w czasie okupacji niem. 1940/1941–42 getto (ponad 4 tys. osób, ok. 3,5 tys. wywieziono do ośr. zagłady w Chełmnie n. Nerem, ok. 760 do getta łódz.); zginęło ok. 3,7 tys. mieszk. (ponad 50%). W 1867–1975 i od 1999 siedziba powiatu. Przemysł: odzieżowy, materiałów budowlanych, metal., drzewno-papierniczy, spoż., chem.; ośr. usługowy regionu roln.; we wschodniej części Łasku dzielnica rekreacyjno-wypoczynkowa Kolumna; późnogot. kościół kolegiacki fundacji prymasa J. Łaskiego (1525, późnobarok. przebudowa po 1749), w kaplicy południowej płaskorzeźba renes. z XV w. (A. della Robbia); drewniany barok. kościół (1666).