Kuśniewicz Andrzej
 
Encyklopedia PWN
Kuśniewicz Andrzej, ur. 30 XI 1904, Kowenice k. Sambora, zm. 14 V 1993, Warszawa,
prozaik, poeta, dziennikarz.
Od 1936 i 1945–50 w służbie dyplomatycznej; podczas wojny we Francji współdziałał z ruchem oporu, 1943–45 więziony w hitl. obozach koncentracyjnych; w twórczości analiza przemian konwencji obyczajowych i myślowych eur. kultury mieszczańskiej, począwszy od schyłku XIX w. do czasów współcz.; nawiązania do doświadczeń dzieciństwa i młodości spędzonych na wschodniogalicyjskiej prowincji, w specyficznym klimacie społ.-kulturowym wynikającym z pol.-żydowsko-ukr.-niem. współistnienia; powieści Korupcja (1961), Eroica (1963), W drodze do Koryntu (1964), Król Obojga Sycylii (1970), Strefy (1971), Trzecie królestwo (1975), Lekcja martwego języka (1977, ekranizacja J. Majewskiego 1978), Witraż (1980); proza kreacyjno-wspomnieniowa Mieszaniny obyczajowe (1985); zbiory wierszy (Czas prywatny 1962); 1974 otrzymał nagrodę państw. I stopnia, 1992 nagrodę pol. Pen Clubu; jako jedyny Polak został czł. Akad. Goncourtów (1989).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia