Kurozwęki,
w. w woj. świętokrzyskim, w pow. staszowskim (gmina Staszów), na Wyż. Sandomierskiej, nad Czarną (lewy dopływ Wisły);
Kurozwęki
Encyklopedia PWN
pierwotnie własność Kurozwęckich, od 1520 Lanckorońskich, od poł. XVIII w. Sołtyków, 2. poł. XIX w.–1945 Popielów; miasto 1400 (1347?)–1870; w 2. poł. XVII i na pocz. XVIII w. ośr. kalwiński (1554–1619 zbór). Późnogotycki kościół Kanoników Regularnych (koniec XV w., przebudowa 1. poł. XVII w.) z barok. kaplicą Lanckorońskich (1676–97), budynek klasztorny (po 1487, rozbudowa XVII, XIX w.); barok.-klasycyst. pałac Sołtyków — dawny zameczek (XIV–XV w., przebud. pocz. XVII w., rozbudowany na pałac barok.-klasycyst. ok. 1770), uwieczniony przez S. Żeromskiego w Popiołach jako Grudus; 2 barok.-klasycyst. pawilony (ok. 1700); park krajobrazowy (XVIII–XIX w.); stadnina koni czystej krwi arabskiej.
