Kurowie,
średniow. plemię bałtyjskie, z grupy litew. (Bałtowie);
Kurowie
Encyklopedia PWN
zamieszkiwali nad Morzem Bałtyckim, na południe i zachód od rz. Windawy, po Zalew Kuroński; od okresu wpływów rzym. pośredniczyli w handlu, VII–VIII w. rozwinęli wytop żelaza z rudy darniowej, VIII–IX w. utworzyli ośrodki produkcyjno-handl. (Grobina, Apuole); bronili się przed wikingami i Duńczykami, okresowo płacąc im daninę; w X w. mieli 5 okręgów grodowych pod władzą kunigasów; w XII w. podjęli łupieżcze wyprawy mor.; po 1200 bronili się przed kawalerami mieczowymi i bpem Rygi; 1227 pokonani (potem też w wyniku powstania 1236–43), stracili wolność osobistą; na północy dostali się pod rządy zakonne w Inflantach, na południu dzielili losy Żmudzi.
