Kościół Szkocji, Church of Scotland,
Kościół ewangelicko-reformowany w Szkocji, zał. 1559 przez J. Knoxa;
Kościół Szkocji
Encyklopedia PWN
powstał w wyniku reformy Kościoła katol. (wprowadzenie doktryny kalwińskiej, przyjęcie ustroju prezbiterialnego), zatwierdzonej przez parlament; 1592 uznany prawnie za Kościół państwowy. Za panowania Jakuba VI i Karola I przywrócono ustrój episkopalny, co spotkało się z oporem większości wiernych; 1647 K.Sz. przyjął kalwinistyczną Konfesję westminsterską; 1660–89 ponownie przywrócono ustrój episkopalny. W XVIII i XIX w. z K.Sz. wyodrębniły się niezależne wspólnoty (1843 — Free Church, 1847 — United Presbyterian Church), które 1900 połączyły się w United Free Church; 1929 nastąpiło ostateczne scalenie United Free Church z Kościoła Szkocji w jeden wspólny Kościół. Kościoła Szkocji ma ustrój prezbiterialny o 4 szczeblach zarządzania: zebranie parafialne, trybunał prezbiterów (duchownych i świeckich), synod oraz synod powszechny, zbierający się corocznie w Edynburgu. W doktrynie opiera się na Biblii i Konfesji westminsterskiej, w kulcie — na Directory of Public Cult z 1645 (np. pastorzy są powoływani na urząd przez tzw. starszych w akcie nałożenia rąk). Kościoła Szkocji poświęca wiele uwagi kwestiom społ. i edukacji, prowadzi działalność misjonarską na całym świecie.
