Klieck, ros. Kleck,
m. na Białorusi, w obwodzie mińskim, u podnóża Grzędy Kopylskiej, nad rz. Łań (dopływ Prypeci).
Klieck
Encyklopedia PWN
znany od XI w. pod nazwą Kleczesk; w XI–XII w. warowny ośr. plemienny Drohowiczan; w XIV w. włączony do Wielkiego Księstwa Litew.; 1506 pod Klieckiem zwycięstwo wojsk pol.-litew. dowodzonych przez M. Glińskiego w bitwie z Tatarami; własność Radziwiłłów (1586–1874 ośr. ordynacji); w 2. poł. XVI w. ośr. kalwinizmu; od XVI w. duże skupisko Żydów (1939 — ok. 4,5 tys., ok. 75% mieszk.); od 1793 w zaborze ros.; w okresie międzywojennym w Polsce; IX 1939–41 pod okupacją sowiecką, 1941–44 pod okupacją niem., 6 X 1941 Niemcy zamordowali ok. 4 tys. Żydów, do 21 VII 1942 getto (ok. 2 tys. osób z Kliecka i okolic); 1945–91 w Białorus. SRR. Kościół parafialny (XVI w.) oraz kościół Dominikanów (2. poł. XVII w.).
