Jorubowie,
lud afryk. zamieszkujący południowo-zachodnią Nigerię, częściowo Benin i północne Togo;
Jorubowie
Encyklopedia PWN
ok. 21 mln; język joruba; mimo postępów chrześcijaństwa i islamu tradycyjne wierzenia nadal odgrywają ważną rolę; bogata mitologia i rozwinięty system wróżbiarski; w miastach zajmują się handlem (tradycyjne zajęcie kobiet) i rzemiosłem, na wsi — uprawą kukurydzy, prosa, orzeszków ziemnych, fasoli oraz kakao, gł. rośliny towarowej; w okresie przedkolonialnym należeli do najbardziej zurbanizowanych ludów Afryki; ok. XI–XII w. stworzyli sieć miast-państw powiązanych ze sobą konfederacją władców, na której czele stał władca świętego miasta Ife; władcy byli też przywódcami rel. i wchodzili do panteonu bóstw; sławę zdobyła sztuka J. — rzeźby bóstw i duchów z brązu oraz rytualne maski.
