Ife sztuka
 
Encyklopedia PWN
Ife sztuka,
twórczość plast. rozwijająca się w m. Ife (południowo-zachodnia Nigeria), wg niektórych badaczy od IX w.;
jej rozkwit nastąpił XII–XIV w., upadek zaś w XVIII w. Za jej odkrywcę uważa się L. Frobeniusa (wykopaliska 1910–12), chociaż pierwsze zabytki (trony z kwarcu) znaleziono już 1896; następnie odkrywana stopniowo w Ife i okolicach podczas systematycznie prowadzonych badań archeol. (Wunmonije 1938, Ita Yemoo 1957 i in.) Odnalezione w Ife rzeźby charakteryzuje realizm ujęcia oraz doskonałe opanowanie formy artyst.; w końcowym okresie rzeźba uległa silnej stylizacji (z tendencją do idealizacji lub groteski); są to głowy i figurki z brązu (wykonane techniką na wosk tracony, która została doprowadzona do perfekcji), bardziej zróżnicowane od nich rzeźby z terakoty (głowy, najczęściej naturalnej wielkości — wyobrażenia bogów lub pogrzebowe portrety władców Ife, część z nich zidentyfikowano), grupy figuralne, głowy zwierząt ofiarnych, naczynia rytualne oraz rzeźby kam. (figurki ludzi i zwierząt, monolity, stołki). Sztukę Ife uważa się za wytwór rodzimej kultury afryk., chociaż ze względu na niektóre cechy formalne istnieją hipotezy o jej związkach z kulturą Egiptu, Nubii czy Grecji; odziałała na sąsiednie tereny, zwłaszcza na sztukę Beninu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia