Jordanu, Rów, Dolina Jordanu, hebr. Emeq ha-Yardēn, arab. Al-Ghawr,
rów tektoniczny w Azji Południowo-Zachodniej (Bliski Wschód), w pobliżu wschodnich wybrzeży M. Śródziemnego, w Izraelu, Jordanii i Palestynie;
Jordanu, Rów
Encyklopedia PWN
stanowi północne odgałęzienie wielkiego systemu ryftów, ciągnącego się od Afryki Wschodniej (Wielkie Rowy Afrykańskie) przez M. Czerwone i zat. Akaba do doliny Jordanu i Bekaa (w Libanie); powstał w trzeciorzędzie; dł. ok. 450 km, szerokość od kilku do ok. 30 km, maks. głęb. ok. 750 m p.p.m. (dno M. Martwego); w części północnej zajęty przez Jez. Tyberiadzkie (powierzchnia wody 210 m p.p.m.) i dolinę rz. Jordan, w części południowej przez M. Martwe (najgłębsza depresja na świecie, powierzchnia wody 413,2 m p.p.m., w 1999 roku) oraz uchodzącą do zat. Akaba suchą dolinę Wadi al-Araba. Strefy krawędziowe R.J. tworzą od strony zachodniej wyżyny Galilei, Samarii, Judei i pustynnego Negewu, od wschodniej — gł. masywy górskie, najwyższy Dżabal asz-Szara (wysokość do 1738 m).
