Joanna II Andegaweńska, ur. 1371, Neapol, zm. 11 II 1435, tamże,
królowa Neapolu od 1414, córka Karola z Durazzo;
Joanna II Andegaweńska
Encyklopedia PWN
1385 poślubiła Wilhelma austr., syna Leopolda III, a 1415 — Jakuba II Burbona; władzę sprawowali jej faworyci — P. Alapo jako wielki szambelan (1414–15), później G. Caracciola mianowany wielkim seneszalem (do 1432); zagrożona przez fr. Andegawenów (roszczenia do tronu neapolitańskiego wnosił Ludwik III Andegaweński), 1421 adoptowała, z prawem następstwa tronu, Alfonsa V, króla Aragonii i Sycylii; kiedy 1423 doszło między nimi do konfliktu, J.A. odwołała tę adopcję i wyznaczyła na swego spadkobiercę Ludwika; 1433 przywróciła prawo do sukcesji Alfonsowi, ale 1434 przekazała je z kolei synowi Ludwika, René Dobremu; zapoczątkowało to jeszcze za jej życia walkę o hegemonię w południowych Włoszech, zakończoną 1442 zdobyciem Neapolu i objęciem tronu przez Aragończyka.
