Jadwigi świętej szkła

Jadwigi świętej szkła,

kilkanaście zachowanych, gł. w Europie, szklanek-kubków w kształcie ściętego stożka, w kolorze jasnobrązowym lub zielonkawym, zdobionych rytem z wizerunkami zwierząt (lwy, orły, gryfy), motywem drzewa życia lub palmetami;

rodzaj szkła (sodowe), technika wykonania i stylistyka motywów zdobniczych wskazują na pochodzenie szklanek z krajów Bliskiego Wschodu (Egipt) z końca XI–XII w., choć nie zachowały się one tam do naszych czasów; prawdopodobnie naczynia te dotarły do Europy wraz z uczestnikami wypraw krzyżowych; przechowane w skarbcach kośc., zwykle montowane w oprawy wykonane przez złotników, służyły jako naczynia liturgiczne i relikwiarze; nazwa wiąże się z tradycją łączącą tego typu naczynia ze św. Jadwigą, żoną ks. wrocławskiego Henryka I Brodatego; wierzono, że szklanki te posiadały moc przemieniania wody w wino.