Jabłoński Daniel Ernest
 
Encyklopedia PWN
Jabłoński Daniel Ernest, ur. 26 XI 1660, Mokry Dwór (Żuławy), zm. 25 V 1741, Berlin,
teolog, duchowny braci czeskich; przywódca dysydentów w Rzeczypospolitej, pisarz religijny;
syn kaznodziei braci czeskich — P. Fugulusa; kształcił się w uczelni w Lesznie (później jej rektor); od 1733 prezydent Akad. Nauk w Berlinie; usiłował pogodzić luteran z kalwinistami (Historia Consensus Sandomiriensis inter Evangelicos Regni Poloniae et M.D. Lithuaniae 1731); zainspirował wydanie Biblii hebrajskiej (1699) i Talmudu (t. 1–12 1715–21).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia